Ingeburgerd in "Ewe-stun"?
Door: Annemarie
Blijf op de hoogte en volg Annemarie
23 Februari 2010 | Verenigde Staten, Houston
Ga je naar Amerika? O echt, wanneer vertrek je? Begin augustus. Oow maar dat is al heel snel. Wat ga je daar doen? Ik ga werken bij een Nederlands gezin met drie kinderen? O en waar in Amerika? Houston.
Toen kwam de punt HOUSTON????
Waar ligt Houston. Wat is Houston voor stad. Zijn het cowboy ‘s die daar wonen, want het ligt toch ergens in Texas. Als ze tot het laatste kwamen was het al heel wat.
Daarna kwamen de eigen gevoelens/gedachtes van iedereen. Je zou er veel van leren, een ervaring om nooit te vergeten, doe je voorzichtig,ik ga je missen, niet verliefd worden op een Amerikaan hoor want je moet wel terug komen, pas goed op jezelf, vergeet niet te genieten voor je het weet is het voorbij, wat knap dat je dit gaat doen, ik heb ook altijd gewild maar nooit gedaan.
Met twee koffers en twee tassen handbagage stond ik begin september op het vliegveld. Geen idee wat het me zou brengen. Een jaar in ander land. Een jaar lang zonder mijn familie en vrienden. Een jaar lang bij een andere familie in huis wonen. Een jaar lang de ontwikkeling van drie kinderen mee maken.
Inmiddels weet ik wat voor stad Houston is. Houston is een stad vol olie, cowboy’s,vooral echte Amerikanen. Een stad waar je de schoonheid van moet leren zien. De eerste keer dat ik door downtown reed was ik overdonderd door de grootte. Nu zes maanden later word ik nog steeds gelukkig als ik naar downtown rij en ik zie de torens. De skyline van Houston. Net na de splitsing van de 610 en de 45 komen de torens uit het niets. Dan besef ik me weer dat ik in Houston ben.
En wat vind ik er nou van na een half jaar. De eerste tijd was lastig in Houston. Ik moest mij thuis gaan voelen in een ander land. In een land waar ik niemand kende. In een land waar ik de weg niet wist en me af vroeg of ze wel normaal Engels praatte hier. Soms wil ik terug. Ik besef me dan weer heel goed dat als ik terug ben dat ik weer graag hier heen wil. Een jaar is lang om weg te zijn. Maar mis ik nou het land Nederland. Nee, dat valt wel mee. Afgezien van het eten en het sarcasme wat Nederlanders kunnen waarderen mis ik niet heel veel. Het enige wat ik erg mis zijn natuurlijk familie en vrienden. Dat ik niet even kan bellen. Niet even langs kan fietsen. Als ik hier iemand wil zien moet dat echt afgesproken worden.
Ben ik niet te Amerikaans geworden?Ja! Ik heb in de zes maanden dat ik hier zit misschien maar 600 meter gefietst. Alles doe ik met de auto. Ik rij zonder schaamte gewoon door de drive true bij de Starbucks, mac donalds en zelfs als ik moet pinnen. Drie kwartier ergens naartoe rijden is gewoon. Geen idee meer hoe ik in een schakel auto moet rijden. Ik bel in de auto en geef gas bij als het oranje is. Te lui ben om zelf koffie te zetten en daarom maar langs de Starbucks rij. Ik me irriteer als er niemand na vijf minuten komt vragen of ik al weet wat ik wil bestellen. Als ik mijn halve liter diet coke op heb gewoon weer een nieuwe krijg. Door het rode licht rijden als je ik naar rechts ga (wat hier gewoon mag). Als het tien graden is zeggen dat het echt heel erg koud is. Denken dat sommige auto’s echt heel erg klein zijn terwijl het helemaal niet zo is. Na elke vijf minuten tv komt er toch reclame? Het zijn maar een paar dingen die gewoon zijn geworden.
Kan ik mij eind juli weer aanpassen in het kleine en veel te drukke Nederland. Ja ik denk het wel. Misschien heb ik aan het begin even wat hulp nodig, maar diep van binnen ben ik en blijf ik een kaaskop.
Veel liefs van nu een echt Amerikaans meisje (nu het nog kan doe ik lekker alleen maar Amerikaanse dingen)
Toen kwam de punt HOUSTON????
Waar ligt Houston. Wat is Houston voor stad. Zijn het cowboy ‘s die daar wonen, want het ligt toch ergens in Texas. Als ze tot het laatste kwamen was het al heel wat.
Daarna kwamen de eigen gevoelens/gedachtes van iedereen. Je zou er veel van leren, een ervaring om nooit te vergeten, doe je voorzichtig,ik ga je missen, niet verliefd worden op een Amerikaan hoor want je moet wel terug komen, pas goed op jezelf, vergeet niet te genieten voor je het weet is het voorbij, wat knap dat je dit gaat doen, ik heb ook altijd gewild maar nooit gedaan.
Met twee koffers en twee tassen handbagage stond ik begin september op het vliegveld. Geen idee wat het me zou brengen. Een jaar in ander land. Een jaar lang zonder mijn familie en vrienden. Een jaar lang bij een andere familie in huis wonen. Een jaar lang de ontwikkeling van drie kinderen mee maken.
Inmiddels weet ik wat voor stad Houston is. Houston is een stad vol olie, cowboy’s,vooral echte Amerikanen. Een stad waar je de schoonheid van moet leren zien. De eerste keer dat ik door downtown reed was ik overdonderd door de grootte. Nu zes maanden later word ik nog steeds gelukkig als ik naar downtown rij en ik zie de torens. De skyline van Houston. Net na de splitsing van de 610 en de 45 komen de torens uit het niets. Dan besef ik me weer dat ik in Houston ben.
En wat vind ik er nou van na een half jaar. De eerste tijd was lastig in Houston. Ik moest mij thuis gaan voelen in een ander land. In een land waar ik niemand kende. In een land waar ik de weg niet wist en me af vroeg of ze wel normaal Engels praatte hier. Soms wil ik terug. Ik besef me dan weer heel goed dat als ik terug ben dat ik weer graag hier heen wil. Een jaar is lang om weg te zijn. Maar mis ik nou het land Nederland. Nee, dat valt wel mee. Afgezien van het eten en het sarcasme wat Nederlanders kunnen waarderen mis ik niet heel veel. Het enige wat ik erg mis zijn natuurlijk familie en vrienden. Dat ik niet even kan bellen. Niet even langs kan fietsen. Als ik hier iemand wil zien moet dat echt afgesproken worden.
Ben ik niet te Amerikaans geworden?Ja! Ik heb in de zes maanden dat ik hier zit misschien maar 600 meter gefietst. Alles doe ik met de auto. Ik rij zonder schaamte gewoon door de drive true bij de Starbucks, mac donalds en zelfs als ik moet pinnen. Drie kwartier ergens naartoe rijden is gewoon. Geen idee meer hoe ik in een schakel auto moet rijden. Ik bel in de auto en geef gas bij als het oranje is. Te lui ben om zelf koffie te zetten en daarom maar langs de Starbucks rij. Ik me irriteer als er niemand na vijf minuten komt vragen of ik al weet wat ik wil bestellen. Als ik mijn halve liter diet coke op heb gewoon weer een nieuwe krijg. Door het rode licht rijden als je ik naar rechts ga (wat hier gewoon mag). Als het tien graden is zeggen dat het echt heel erg koud is. Denken dat sommige auto’s echt heel erg klein zijn terwijl het helemaal niet zo is. Na elke vijf minuten tv komt er toch reclame? Het zijn maar een paar dingen die gewoon zijn geworden.
Kan ik mij eind juli weer aanpassen in het kleine en veel te drukke Nederland. Ja ik denk het wel. Misschien heb ik aan het begin even wat hulp nodig, maar diep van binnen ben ik en blijf ik een kaaskop.
Veel liefs van nu een echt Amerikaans meisje (nu het nog kan doe ik lekker alleen maar Amerikaanse dingen)
-
23 Februari 2010 - 18:56
Anne, Je Kaasfriend!:
Hehe! Het hoge woord is eruit hoor, jaja voor nu is het een feit: je bent veramerikaniseerd!!! Drie hoeraatjes voor cowgirl pollie! Gelukkig heb je het naar je zin! Maaaar gelukkig kom je straks weer terug naar het land van..: de kaasjes, tulpen, burgelijkheid, fietsen, kabinetten die vallen, klompen, koude amsterdammertjes op het terras en ga zo maar door... NEED I SAY MORE!? I miss you! Om maar even in jouw taal te spreken ;)
Liefs! -
24 Februari 2010 - 10:34
Papa:
Mooi verhaal kaaskop ik mis je. -
24 Februari 2010 - 18:05
Mam:
Hoi hollandseamerikaan.
Wat er ook zal gebeuren, amerika zal altijd een zwak plekje bij je houden.
Ik merk ook dat je niet meer zo verbaasd bent over dingen en het allemaal gewoon gaat vinden. Nou als je weer terug bent wordt het onmiddellijk duidelijk hoe hollands je nog bent en hoe je je auto(tje) gaat missen.
En dan heb je er ook nog een hele familie bijgekregen die je ook heel erg gaat missen.
Het is nog een hele tijd tot de zomer eerst gaan wij zien hoe het er allemaal uitziet.
See you on skype and big hug -
26 Februari 2010 - 19:58
Eef:
He knap Kaaskopje...
Super verhaal en jij kan het.. weet ik zeker en wat mooi geschreven wordt steeds beter, en elke keer is het weer mooi om te lezen. van mij krijg je een hele dikke x en veel plezier bij de rodeo.
-
27 Februari 2010 - 15:30
Juul:
Nice Story!!
Was leuk je weer effe gesproken te hebben!!
Tot heeel gauw.
Kuss -
13 Maart 2010 - 09:39
Pepie:
Lieve Annemarie
Wat een leuk reisverslag
ik heb het vandaag pas gelezen maar ja dat maakt toch niet uit,het is bij jullie al een heerlijke temperatuur ik zou haast naar houston verhuizen
Liefs uit kaaskoppenveenendaal.
dikke kus Pepie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
